Գերմանացի Սոֆին, որ իր բազմոցը գտավ իմ տանը

Couchsurfing-ը մեզ հնարավորություն է տալիս,  որ դառնանք հյուրընկալողի առօրյայի մի մասը։ Սոֆին մեր տանը մնաց մոտավորապես երեք շաբաթ։ Նախ նրա համար տարօրինակ, բայց և շատ հաճելի էր, երբ ես նրան ասացի, որ կդիմավորեմ օդանավակայանում ու կհասցնեմ տուն։ Մշակութային մեծ տարբերության են բախվում օտարերկրացիները, հատկապես, երբ ապրում են հենց հայկական ընտանիքում։ Ու նույնն էլ հայերի մոտ է՝ փաստորեն ունենում ենք երկկողմանի մշակութային շոկ, որը երկար շփում ու ժամանակ է պահանջում։ Հնարավոր չէ մեկ այլ, լրիվ ուրիշ մշակույթ ուղղակի վերցնել ու ընդունել՝ իր բոլոր կողմերով։ Օրինակ՝ ես ինքս էլ այդքան կողմ չեմ մյուսների փոխարեն հաշիվը փակելուն, բայց հատկապես երբ հյուրընկալում ես մեկին, ավտոմատ կերպով սկսում ես հնարավորինս լավ պայմաններ ստեղծել հյուրիդ համար, նրա փոխարեն վճարել տրանսպորտի ուղեվարձը, սրճարանում փակել հաշիվը, քո հաշվին գնումները անել, ինչը նրանց համար ավելին քան տարօրինակ է՝ միաժամանկ հաճելի, բայց և տհաճ։ Շատ հաճախ չեն կողմնորոշվում՝ ինչպես հայտնել շնորհակալությունը կամ փոխադարձ լավ վերաբերմունք ցուցաբերել։
Հաջորդ զվարճալի իրավիճակը այն էր, երբ առաջին օրը դասերից ու աշխատանքից հետո եկանք տուն ու տանը արդեն պատրաստ էր սեղանը՝ ամեն ինչ տեղում էր ընթրիքի համար ու նա մտածում էր, որ ինքը չի միանա մեզ։ Կամ առավոտյան, երբ նա արթնացավ նախաճաշի համար արդեն գցված սեղանը զարմացրեց նրան։ Ժամանակի հետ փորձեցինք գալ ընդհանուր հայտարարի ու միասին գցել սեղանը, ուտելիքը պատրաստել երկուսով, իսկ հաշիվները սկսեցինք հերթով փակել։